Gdje u našim tijelima završava mikroplastika koju udišemo ?
Sićušne čestice plastičnog zagađenja (mikroplastika) mogu dospjeti duboko u naša pluća sa svakim udahom, otkriva novo istraživanje.
Studija sa Tehnološkog univerziteta u Sidneju koristila je složene kompjuterske modele kako bi otkrila šta se dešava kada udišemo čestice mikroplastike ili nanoplastike i gdje one završavaju u našim tijelima.
“Zagađenje vazduha plastičnim česticama sada je sveprisutno i udisanje se rangira kao drugi najvjerovatniji put za izlaganje ljudi”, izjavio je glavni autor dr Suvash Saha.
Šta određuje gdje plastika završava u plućima?
Studija je otkrila da obrasci disanja igraju ulogu u tome gdje ove plastične čestice završe. Brzo disanje kada se zrak brzo kreće kroz nos i grlo može uzrokovati da se veće čestice zarobe u gornjim disajnim putevima.
Sporije disanje daje manjim česticama, posebno nanoplastici, više vremena da putuju dublje u respiratorni sistem. Mogu potencijalno doći do osjetljivih, struktura koje se nalaze duboko u plućima.
Oblik, takođe, može biti važan kada je u pitanju gdje ove čestice završavaju . Istraživanja sugeriršu da bi fragmenti nepravilnog oblika mogli bolje izbjeći prirodne mehanizame filtracije tijela.
U pojedinim područjoima plića postoji veća vjerovatnoća da će se akumulirati plastika što bi potencijalno moglo dovesti do zdravstvenih problema.
Koji su zdravstveni problemi povezani sa plastikom u plućima?
Primarni izvori ove plastike nalaze se u širokoj lepezi kozmetičkih proizvoda i proizvoda za ličnu higijenu. Sekundarni izvori su fragmenti nastali raspadom većih plastičnih proizvoda poput boca za vodu ili odjeće.
Obinma istraživanja su identifkovala sintetički tekstil kao glavni izvor plastičnih čestica u zatvorenom prostoru, koji se prenose zrakom, dok vanjsko okruženje predstavlja mnoštvo izvora koji obuhvataju kontaminirane aerosole iz okeana do čestica koje potiču od tretmana otpadnih voda.
- Istraživanja sada snažno sugerišu da ove plastične čestice pojačavaju ljudsku osjetljivost na niz plućnih poremećaja, uključujući hroničnu opstruktivnu bolest pluća, fibrozu, dispneju (kratko disanje), astmu i abnormalne lezije u plućima poznate kao kvržice od matiranog stakla.
Dr Saha naglašava da postoji sve više dokaza o uticaju mikroplastike i nanoplastike na zdravlje respiratornih organa. Ova studija može pomoći u pružanju suštinskih uvida za borbu protiv potencijalnih rizika i osiguravanje efikasnih zdravstvenih intervencija.
Mikroplastiku (MP) karakterišu male čestice veličine, obično manje od 5 mm u prečniku. Nanoplastiku (NP) definišu još manje dimenzije, za koju se konvencionalno smatra da ima veličinu čestica u rasponu od 1 do 100 nm.
