Cirkularna ekonomija mogla bi smanjiti emisiju CO₂ iz teške industrije do 231 miliona tona godišnje
Cirkularna ekonomija mogla bi značajno doprinijeti smanjenju emisija stakleničkih gasova u energetski intenzivnim industrijama, kao što su čelik, aluminij, cement i beton, te plastika.
Ovi sektori trenutno čine gotovo 15% ukupnih emisija Evropske unije. Osim toga, integracija mjera cirkularne ekonomije u ove industrije poboljšala bi energetsku i ekonomsku sigurnost EU smanjenjem zavisnosti od uvoza.
Mjere cirkularnosti mogle bi značajno smanjiti emisije
Novi izvještaj JRC-a pokazuje da bi poboljšano upravljanje materijalima, uključujući mjere smanjenja, ponovne upotrebe i popravke, moglo pomoći industriji EU da smanji između 189 i 231 miliona tona ekvivalenta CO₂ godišnje.
Mjere cirkularne ekonomije mogle bi biti posebno efikasne u smanjenju emisija u sektoru čelika (za 64 do 81 milion tona ekvivalenta CO₂ godišnje) i sektoru plastike (75 do 84 miliona tona ekvivalenta CO₂ godišnje).
Smanjenje energetskih potreba i uvoza fosilnih goriva
Mjere bi, u ova četiri sektora, smanjile i potražnju za energijom iz fosilnih goriva u cijeloj EU za gotovo 4,7% u odnosu na 2023. godinu.
Potrošnja električne energije u cijeloj EU bi pala sličnom stopom. Sve u svemu, ovo bi moglo smanjiti zavisnost od uvoza fosilnih goriva i kritičnih materijala potrebnih za proizvodnju električne energije, a istovremeno bi povećalo otpornost EU tokom globalne energetske nestabilnosti.
Jačanje ekonomske sigurnosti
Pored ekoloških koristi, strategije cirkularne ekonomije bi poboljšale trgovinski bilans EU za oko 4%, što je 35 milijardi evra.
Ovaj dobitak proizilazi iz smanjenog uvoza sirovina kao što su željezna ruda (smanjenje za 22%) i boksit (smanjenje za 11%), kao i fosilnih goriva, pri čemu plastika doprinosi najvećim dijelom suficita.
Izvještaj JRC-a pod nazivom “Iskorištavanje potencijala tranzicije kružne ekonomije u energetski intenzivnim industrijama” razmatra potencijal poluga kružne ekonomije za smanjenje uticaja na okolinu industrije čelika, aluminija, cementa i betona te plastike do 2050. godine, uz istovremeno poboljšanje energetske i ekonomske sigurnosti.
