Nova tehnika uklanja više od 98% nanoplastike iz vode
Najnovije rešenje za uklanjanje plastike iz vode je rastvarač koji, prema prvim rezultatima, uklanja oko 98 % nanoplastike iz slatke i slane vode.
Niko i dalje ne zna kakvu opasnost zaista predstavlja plastika po ljudsko zdravlje, ali nedavna saznanja da pijemo nevidljive dijelove plastike zajedno sa vodom učinila je da se mnogi osjećaju nelagodno.
Da bi spriječili da mikroplastika i nanoplastika prodiru duboko u naša tijela i mozak, istraživači Univerziteta u Misuriju smislili su potencijalno održiv i bezbjedan način da vodu očiste od mikroskopskih zagađivača.
Koristeći prirodne sastojke niske toksičnosti u tečnom obliku, istraživači su pokazali da se može ukloniti oko 98 odsto nanoskopskih polistirenskih komadića iz slatke i slane vode,.
Rastvarač koji su istraživači napravili pluta na površini vode, poput nafte. Međutim, ako se sve promiješa, ta tečnost će pokupiti mikroskopsku plastiku iz vode i izvući je na površinu. Usisavajući gornji sloj tečnosti pipetom, istraživači sa Univerziteta u Misuriju otkrili su da mogu da uklone skoro sve komadiće nanoplastike iz svojih uzoraka kontaminirane vode.
U slanoj vodi, metoda je bila uspešna u uklanjanju 99,8 % komadića polimera polistirena. Na osnovu preliminarnih ispitivanja, koncept bi trebalo da je isplativ i potencijalno „održivo rešenje problema sa nanoplastikom“, kažu istraživači Univerziteta u Misuriju.
U svakom litru flaširane vode u prosjeku oko 240.000 čestica nanoplastike
Uz dalje istraživanje, tehnika bi se čak mogla pokazati korisnom za čišćenje vode i od drugih zagađivača, kao što su hemikalije koje ostaju u vodi zauvek.
Više studija otkrilo je da voda iz česme i flaširana voda sadrže brojne mikroskopske komadiće plastike, posebno nanoplastike koji su manji od mikrometra.
Prema nekim procenama, u proseku, u svakom litru flaširane vode postoji oko 240.000 čestica nanoplastike. Ovi biološki nerazgradivi komadići se ponekad prave namerno, a ponekad formiraju samostalno od razložene mikroplastike. Oni mogu lako da prodru u prirodne ekosisteme, kroz reke ili mreže za dreniranje terena ili prilikom habanja guma, voda korišćenih u poljoprivredi ili postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda.
Danas se nanoplastika nalazi u vodama širom sveta, uključujući mjesta koja su tako udaljena ili zabačena kao što su duboki slojevi mora i okeana gde ne dopire svjetlost, Arktik i planinska jezera.
Studija je objavljena u naučnom žurnalu ACS Applied Engineering Materials.
