Koliko će svijet koštati programi postepenog izbacivanja uglja ?
Više od 200 milijardi dolara biće dato kao kompenzacija radnicima i lokalnim zajednicama pogođenim programima postepenog izbacivanja uglja na globalnom nivou, pokazalo je novo istraživanje.
Taj iznos, međutim, mogao bi da bude mnogo veći, jer Indija i Kina još uvek nemaju takve programe, a kad ih budu kreirale suma globalnih kompenzacija, zbog izgubljenih radnih mjesta i prestanka priliva prihoda od prodaje uglja, značajno će premašiti 2 biliona dolara. Ovo se navodi u istraživanju objavljenom u časopisu Nature Communications.
U svijetu je registrovano 3.025 rudnika u 150 zemalja i, prema podacima Svetske banke, u toj industriji zaposleno je oko 4,5 miliona radnika.
Prestanak korišćenja uglja koji spada u najveće zagađivače i uzročnike zagrojavanja planete je od izuzetnog značaja u sprovođenju Pariskog klimatskog sporazuma i zaustaljanja zagrijabanja, rekla je profesorka Džesika Džul.
Ona dodaje da globalno smanjenje zagađenja neće biti moguće bez izrade i prihvatanja jasnih planova o odustajanju od uglja u Kini i Indiji.
Važno pitanje je, takođe, i iz kojih izvora će biti finansirane kompenzacije za prestanak proizvodnje uglja, jer se danas samo polovina potrebnih sredstava obezbeđuje iz međunarodnih finansijskih izvora poput organizacije Partnerstvo za pravednu energetsku tranziciju (Just Energy Transition Partnerships), koja trenutno finansira ukidanje proizvodnje tog energenta u Vijetnamu, Indoneziji, Južnoj Africi i u drugim delovima svijeta. Tu je i Fond za pravednu tranziciju Evropske unije.
Očigledno je, kaže profesorka Džul, da izuzev međunarodnih finansijskih organizacija, i same države, a naročito one bogatije, moraju da usmjere više novca u prestanak korišćenja uglja.
Kina i Indija, koje na svojim teritorijama imaju više od polovine svih svjetskih kopova uglja, moraju da usvoje politiku prestanka eksploatacije kao i sistem kompenzacija kojima bi se neutralisali gubici nastali prestankom proizvodnje uglja.
Prema procjenama već izvršenih istraživanja, samo Kini i Indiji bilo bi potrebnio 2,4 biliona dolara kompenzacija, kako bi se sprečilo zagrijavanje veće od 2°C, odnosno, čак 3,2 biliona dolara za realizaciju Pariskog sporazuma, koji zagovara nivoa zagrevanja planete do 1,5°C.
Na emisiju karbon-dioksida dobijenom sagorevanjem uglja otpada 40 % ukupnog globalnog zagađenja tim gasom, koji ima efekat staklene bašte, a najveći zagadjivači u toj oblasti su Kina, Indija, Sjedinjene Američke Države i zemlje Evropske unije.
Ipak, Kina eksploataciojom uglja u atmosferu godišnje ispušta oko 8,5 milijardi metričkih tona ugljen dioksida, što je više od polovine ukupne svjetske emisije tog gasa uzrokovanog upotrebom uglja.
