Direktiva EU o zgradama omogućava instalisanje dodatnih 200 GW solarne energije
Nova EU Direktiva o energetskim performansama zgrada, koja je stupila na snagu 8. maja 2024., omogućava instalisanje dodatnih 200 GW solarne energije.
Primjena Direktive o energetskim performansama zgrada (Energy Performance of Buildings Directive – EPBD), koja se odnosi na solarne kapacite, mogla bi da omogući snabdjevanje oko 56 miliona evropskih domaćinstava solarnom energijom.
Preliminarna analiza organizacije Solar Power Europe pokazuje da bi primjena mogla da omogući instalaciju dodatnih 150 do 200 GW kapaciteta solarnih panela na krovovima u Evropskoj uniji između 2026. i 2030. godine.
Ovo je pod pretpostavkom da je 60% javnih zgrada pogodno i potpada pod obim EU standarda za solarne krovove.
Na kraju 2023. godine, ukupni kapacitet solarnih panela na krovovima u EU bio je više od 170 GW, a procjene su da će do kraja 2027. godine porasti na 355 GW..
SolarPower Europe procjenjuje da trenutne krovne solarne instalacije pokrivaju samo 30% potencijala EU, ostavljajući 70% kapaciteta na krovovima neiskorišćenim .
Direktiva će se odnositi na nove neprofitne i javne objekte od 2027. godine, zatim na postojeće neprofitne objekte koji budu predmet veće obnove do 2028. godine, kao i na nove stambene objekte od 2030. godine i na sve odgovarajuće postojeće javne objekte do 2031. godine.
Države članice EU moraće da osiguraju da se sve nove zgrade projektuju na način kojim se optimizuje njihov potencijal za proizvodnju solarne energije na osnovu sunčeve energije u krugu zgrade, čime se kasnije omogućavaju manji troškovi kasnija ugradnje solarnih tehnologija.
Preko 80 % zgrada u Evropskoj uniji izgrađeno je prije 2000. godine, od čega čak 75 % ima loše energetske performanse.
Oko 40 % energije koje se troši na nivou Evropske unije, koristi se u zgradama, a trećina emisija gasova staklene bašte koji su u vezi sa energijom, dolaze iz zgrada. Kada je reč o energiji koja se koristi u domovima, oko 80 % se odnosi na grijanje, hlađenje i toplu vodu.
Stupanjem na snagu ove direktive, države članice sada imaju dve godine da zakon prenesu u nacionalno zakonodavstvo.
